Zondagswandeling, dit is waarom Alyssa de route bepaald

Elke zondagochtend ga ik met Alyssa wandelen. Op andere dagen wandelen we ook wel een stukje, maar de zondagswandeling is echt routine geworden. Tijdens deze zondagswandeling mag Alyssa de route bepalen (ja echt, de hele route!) Waarom dit is vertel ik je in dit artikel.

EEN ECHT BUITENKINDJE.

Alyssa vind het heerlijk om buiten te zijn. Zodra ze haar jas ziet gaan haar ogen stralen en als ik vraag “ga je mee wandelen?” dan heeft ze haar jas zo aan. En het is natuurlijk ook fijn om lekker buiten te zijn. Meestal vind ik het zelf ook heerlijk. Alyssa gaat heel makkelijk als het flink regent naar buiten en dat vind ik dus minder leuk 😉

Buiten het feit dat ze het zo leuk vind om buiten te zijn, is het natuurlijk ook onwijs gezond. De buitenlucht, de zonnestralen en voldoende ruimte om flink te bewegen. En dat laatste doet ze maar al te graag.

ALYSSA BEPAALT DE ROUTE.

Op zondag mag Alyssa de route die wij lopen bepalen en dat weet ze maar al te goed! Haar gezichtje begint helemaal te stralen als ik haar vraag welke kant ze op wil. Natuurlijk is het voor een kind ontzettend leuk als ze even de baas mogen zijn, maar dat is niet de reden waarom Alyssa de route van de zondagswandeling mag bepalen. Wat de reden dan wel is? Nou, eigenlijk zijn het meerdere redenen..

GEVOEL VAN VRIJHEID.

Buiten is er meer ruimte dan binnen, dat is vrij logisch. Maar meer ruimte betekent ook minder beperkingen. Alyssa rent, klimt en klautert graag. De tafel, stoelen en de vensterbank zijn niet veilig voor Alyssa. Regelmatig hoort ze ons dan ook zeggen “nee Alyssa, dat mag niet”. Buiten is dat veel minder. Natuurlijk mag ze daar ook niet zomaar alles, maar ze kan zich wel lekker uitleven in het speeltuintje of bij de boomstronken. En die weet ze allemaal prima te vinden. Ze is ook gewoon zoveel meer ontspannen als zij mag beslissen waar we heen gaan. En elk beetje extra ontspanning die we voor haar kunnen krijgen is mooi meegenomen.

MEER ZELFSTANDIGHEID.

Door Alyssa’s achterstand kan zij niet zelfstandig naast ons lopen. Ze moet altijd onze hand vasthouden. Doet ze dat niet dan zet ze het op een rennen. Het hoort erbij, ik weet het, maar ik vind het gewoon lastig. Ik kan ook niet steeds achter haar aan rennen vanwege mijn rugproblemen. Tijdens de zondagswandeling oefenen we met het loslopen en aangezien we de weg lopen die zij graag wil, gaat het los naast mij lopen steeds beter. Als ik haar nu ’s morgens naar de bus breng loopt ze ook netjes naast mij.

NIEUWE WOORDEN LEREN.

Dat Alyssa een taalontwikkelingsstoornis heeft dat weten jullie nu wel denk ik 😉 Tijdens de zondagswandeling is ze meestal ontzettend vrolijk en ontspannen, omdat ze op dat moment even heerlijk de baas is. Voor haar is dat fijn en voor mij biedt dat weer mogelijkheden om op een speelse manier nieuwe woordjes te oefenen. Zo heeft Alyssa een grote liefde voor bomen ontwikkelt (check mijn Instagram account voor de boom foto’s!) En daar maak ik dus mooi gebruik van. Tijdens het boom knuffelen vraag ik haar of ze de takjes/blaadjes/vogels/etc. ziet. Dan wijst ze het aan en zegt ze “takkie hè?”Als we later dan een takje, of iets wat er op lijkt, zien dan heeft ze het (deels nog een beetje onduidelijk) over takjes en bomen.

Voor velen lijkt het wandelen zo gewoon, maar voor ons.. voor ons is het echt dé manier om Alyssa even wat meer ontspannen te krijgen en haar gevoel van zelfstandigheid te vergroten 🙂