Ze wil nooit met mij spelen!

“Als mijn zusje wat groter is dan kan ik lekker met haar samen spelen!” Dit roept Nadia al sinds de geboorte van Alyssa. Ze heeft het al die tijd al helemaal voor zich gezien. Samen met duplo of met knuffels spelen. Of gewoon samen buiten fietsen. Helaas voor Nadia gaat dat toch even een beetje anders. “Ze wil nooit met mij spelen” zegt ze nu steeds als haar pogingen tot samen spelen op niks uit lopen.

HET ZELFDE EN TOCH OOK ZO VERSCHILLEND.

Als je een foto van een 2 jarige Nadia naast een foto van een 2 jarige Alyssa legt, dan moet je echt goed kijken om te zien wie wie is. Het is duidelijk te zien dat ze zusjes zijn. Qua gedrag zijn er ook zeker overeenkomsten. Zo vinden ze het allebei erg lastig om zelf te gaan spelen of in ieder geval zich zelf (zonder hulp) bezig te houden. Ook zijn er overeenkomsten in de beperkingen die ze hebben. Je zou misschien denken dat het daardoor een stuk makkelijker zou zijn, maar dat is dus absoluut niet waar. Allebei hebben ze een verstandelijke beperking waardoor Nadia bijvoorbeeld verwachtingen heeft van haar zusje, maar die kan haar verwachtingen niet waar maken en dat levert soms flinke frustratie op.

WAAROM WIL ZE NOOIT MET MIJ SPELEN?

Nadia vind het ontzettend lastig. In haar ogen horen zusjes gewoon met elkaar te spelen en elkaar te helpen om papa en mama te irriteren 😉 We leggen haar wel bijna op dagelijkse basis uit, dat Alyssa liever alleen speelt. Dat Alyssa nog niet zo goed weet hoe ze samen moet spelen. Ze vind het namelijk wel prima als Nadia bij haar in de buurt zit en met haar eigen ding bezig is. Maar zodra ze zich met Alyssa’s  spel bemoeid dan pakt Alyssa datgene waar Nadia mee bezig is, of ze gaat demonstratief met haar rug naar haar zus toe zitten.

“Alyssa!! Ik wil alleen maar met je spelen hoor. Mag ik niet meedoen ofzo..”

Eigenlijk is het best sneu voor Nadia. Ze wil zo graag samen spelen, maar Alyssa snapt de bedoeling er van nog niet zo goed. En Nadia snapt weer niet waarom Alyssa niet met haar wil spelen. “Ze vind me toch wel lief?” Natuurlijk is het vanuit Alyssa niet specifiek gericht op haar zus, want samen stoeien kunnen- en doen ze vaak genoeg. Met mij wil ze ook vaak genoeg niet samen spelen, maar ik weet natuurlijk heel goed dat dat komt omdat Alyssa vaak te veel in haar eigen wereldje zit. En daar is geen plek voor haar zus of voor ons.

DAN NIET HOOR!!

Vaak kunnen wij het Nadia wel uitleggen, maar er zijn momenten dat ze er boos en verdrietig van word en dat ze zich afgewezen voelt. Ze weet wel dat Alyssa het niet expres doet, maar ze vind het niet leuk. En dat snap ik best. Ik zou het ook fijn vinden als ze rustig samen zouden spelen. Met de nadruk op rustig, want dat kunnen ze niet.. allebei niet (iets met ADHD)

Als wij aan Nadia vragen of ze haar zusje dan maar even wilt laten doen, omdat Alyssa aangeeft (op haar eigen manier) dat ze met rust gelaten wil worden, dan kan ze daar best een beetje boos om worden. “Nou, dan niet hoor!!” roept ze dan en loopt weg. Ze komt ook vrij snel weer terug en verteld dan dat ze het niet leuk vind dat wij haar vragen om haar zusje met rust te laten. Ze snapt dan wel dat we dat doen om te voorkomen dat Alyssa te erg overprikkeld raakt. Gelukkig neemt Nadia dan genoegen met even een kletspraatje of een spelletje met ons.

 

“SPEELT JOUW KIND GRAAG MET ANDEREN OF TOCH LIEVER ALLEEN?”

 

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter