voorbeeld geven
Persoonlijk,  Special Needs Kids

Wat voor voorbeeld geven we onze kinderen?

Een paar weken geleden  sloeg zo wat heel social media over zijn kop, naar aanleiding van “een” boek. Eigenlijk wilde ik helemaal geen aandacht besteden aan dat boek en de influencer die het boek schreef, want die heeft al genoeg aandacht gekregen (negatieve aandacht is ook aandacht). Maar het zette mij wel aan het denken: Wat voor voorbeeld geven wij onze kinderen?

GOED VOORBEELD DOET VOLGEN.

We willen allemaal het beste voor onze kinderen. Vanaf het moment dat ze geboren worden, zorgen we ervoor dat het ze aan niks ontbreekt. Liefde, voldoende voeding, schone kleertjes en vooral veel aandacht. Ook proberen we ze zo goed mogelijk op te voeden. Zodat ze opgroeien tot zelfstandige mensen die zichzelf zo goed mogelijk staande kunnen houden in de maatschappij waarin we leven. Dat doen we door ze zelf zoveel mogelijk te laten ontdekken. En simpelweg dingen voordoen, uitleggen en begeleiden. We geven zelf zoveel mogelijk het goede voorbeeld en dan maar hopen dat ze wat meenemen uit alles wat we ze geleerd hebben.

INVLOEDEN VAN BUITEN AF.

Zodra onze kinderen naar school gaan moeten we een stuk controle loslaten en hebben we niet meer overal invloed op. Denk maar eens aan dat vriendje van school die jij helemaal niet leuk vind (omdat dat vriendje er andere ideeën van spelen of praten op na houd bijvoorbeeld), maar waar je kind helemaal blij mee is en het liefste de hele dag mee speelt. Dan kun je er natuurlijk voor kiezen om jouw kindje niet met dat vriendje te laten spelen. Of je laat het wel toe maar dan onder toezicht. 

Toch ontkom je er niet aan dat jouw kindje invloeden van buitenaf meekrijgt waar jij als ouder niet zo blij mee bent. Denk bijvoorbeeld aan bepaalde liedjes op de radio, tv programma’s en kinderpraat in de pauzes. Wat doe je dan om te voorkomen dat ze bepaalde gedragingen over gaan nemen? Zoals ik net al aangaf; je kunt er voor kiezen om die muziek, dat programma of die vriendschap te verbieden, maar bereik je daar mee wat je wilt bereiken? Vriendschappen die op school gesloten worden zul je deels kunnen verbieden, maar op school kan dat al niet. Dus is dat dan de beste optie? En wat voor voorbeeld geef je dan? Dat jij alles voor het zeggen hebt en je kind verder niks in te brengen heeft? Of is er ook een middenweg? 

HET KAN OOK ANDERS.

Als jij vind dat jouw kind naar jou moet luisteren, dan is dat natuurlijk prima. En tot een bepaalde leeftijd is dat denk ik ook best haalbaar, maar er komt een moment dat jouw kind niet meer zonder slag of stoot zal doen wat jij wilt. En dan kan het best even (hallo understatement!) pittig zijn, maar het kan gelukkig ook anders.

Ik denk dat we allemaal wel weten hoe belangrijk communiceren is. Niet alleen praten, maar vooral ook luisteren en goed op lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen letten.  Daar kun je al op hele jonge leeftijd mee beginnen. Benoemen wat je ziet, vragen wat ze willen en ze keuzes bieden. Je tone of voice is hier dan zeker ook een heel belangrijk onderdeel van. Wanneer je kind het gevoel krijgt dat hij of zij ook iets te zeggen heeft is er ruimte voor communicatie en daar kun je als ouder veel voordeel mee hebben. Je kunt je kind leren overleggen door het voor te doen. 

EN TOEN WAS DAAR DE PUBERTEIT! 

In de puberteit is het een heel ander verhaal. Of nou ja, niet helemaal natuurlijk. Maar waar je eerst nog op een rustige manier uit kon leggen waarom iets niet kan of mag lijkt die optie ineens te zijn verdwenen. Pubers zijn vreemde wezens, maar toch ook weer niet. Een puber wil zelfstandig zijn en denkt dat hij of zij precies weet hoe de wereld in elkaar zit en ze zijn er van overtuigd dat ze onze hulp of advies niet meer nodig hebben. Ze zien onze interesse en vragen vaak als bemoeienis en zijn vaak enorm wispelturig. Maar weet je.. ook al lijkt het alsof ze niet luisteren, ze horen ons wel en nemen echt wel wat mee uit wat we zeggen. Al zullen ze dat natuurlijk nooit toegeven. 

In de puberteit zijn kinderen ontzettend kwetsbaar, juist omdat ze denken dat ze alles al weten en zelf kunnen. Vriendschappen worden steeds belangrijker, wat natuurlijk heel goed is. Maar het kan ook voor veel onrust en onzekerheid zorgen. Want als vriendin A heel populair is en jouw kind niet, dan kan dat een grote invloed hebben. Maar omdat die vriendin A zo lief is, geeft ze jouw kind met liefde tips om ook populair te worden. Tips die misschien niet altijd tot de beste keuzes leiden en soms zelfs gevaarlijk kunnen zijn. Of wat dacht je van die influencer die jonge meiden verteld wat ze moeten doen om leuk gevonden te worden? En dat je vriendje alles moet kunnen doen wanneer hij maar wil? 

KIJK, LUISTER, VOEL AAN EN OORDEEL NIET.

Als je geluk hebt zal jouw kind jou hints geven dat er iets niet lekker loopt. Dan is het belangrijk dat je daar op inspeelt door het gesprek aan te gaan. Niet zomaar even een kletspraatje tussendoor, maar neem echt de tijd. Zet een kopje thee en ga samen aan tafel zitten. Niet direct vragen wat er aan de hand is, het gevaar is dat je kind dan dichtklapt. Maar vertel over jouw dag en vraag hoe de dag van jouw kind was. Kijk en luister goed, wat zegt zij wel en wat juist niet. Stel vragen en oordeel vooral niet en neem het, wat het dan ook is, vooral serieus.

Wat je ook kunt proberen is tijdens een (simpele) activiteit een gesprek aangaan. Dat werkt hier overigens super goed. Tijdens het opvouwen van de was komt Miss Puber Dude vaak even kijken en vragen of ze mee moet helpen (ja moet, zo vraagt ze dat). Dan weet ik eigenlijk al dat ze iets kwijt wil. Dan luister ik naar wat ze te vertellen heeft en probeer haar advies te geven, op een manier dat het lijkt dat ze het zelf bedacht heeft. Want ja, het blijft een puber 😉

Is er verder nog iets wat je kunt doen om je kind te behoeden voor foute keuzes en verkeerde invloeden? Vast wel, maar zoals elke ouder heb ik ook niet overal antwoord op. Ik denk dat het vooral heel belangrijk is om ze stukje voor stukje los te laten en er op te vertrouwen dat we ze voldoende hebben meegegeven om zich staande te kunnen houden. En ze altijd het gevoel te geven dat we er voor ze zijn voor hulp, begeleiding of gewoon een luisterend oor.. voor wat dan ook.

 

Opvoeden is en blijft een lastig iets, maar we doen allemaal wat wij denken dat het beste is voor ons kind. Wat is volgens jou het belangrijkste wat we onze kinderen mee zouden moeten geven?

 

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op FacebookInstagram en Twitter

 

 

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.