Veiligheid voor alles..

Ik heb even getwijfeld of ik over dit onderwerp zou gaan schrijven, omdat dit toch vaak een discussie oplevert. Maar aangezien ik wel van een goede discussie houd, doe ik het gewoon. Wij gebruiken voor Alyssa een veiligheidslooplijn en in dit artikel vertel ik je waarom wij er 1 gebruiken én wat anderen daar van vinden.

Veiligheid voor alles!

De mensen die mijn blogs vaker lezen weten dat Alyssa een ontwikkelingsachterstand heeft. Dat zorgt ervoor dat de meest simpele dingen bij ons net even anders gaan. Bijvoorbeeld: een stukje wandelen. Als ik met Alyssa naar buiten ga moet de buggy altijd mee. Eerst houd ze netjes de buggy vast, of mijn hand tijdens het wandelen. Zodra ze een auto hoort of een vogeltje ziet vliegen raakt ze helemaal enthousiast en probeert zich dan los te trekken. Ze blijft dan ook niet bij mij lopen, maar zet het direct op een rennen. Ze reageert dan ook niet op haar naam of ik als ik zeg dat ze op moet passen. Ontzettend gevaarlijk dus aangezien ze nergens gevaar in ziet. 

Lekker zelf lopen met de veiligheidslooplijn.

Meestal moet ik haar dan in de buggy zetten omdat ik vanwege mijn lichamelijke problemen niet steeds achter haar aan kan rennen. Oké als ik echt moet rennen dan kan het uiteraard wel, maar dat zorgt voor veel pijn.

Ik vind het ook erg sneu dat zij tijdens het wandelen niet de vrijheid heeft die zij wil en nodig heeft. Dus na een tijd lang twijfelen hebben wij voor Alyssa een veiligheidslooplijn besteld. Wij hebben expres voor een lijn in plaats van een tuigje gekozen, omdat Alyssa met een tuigje waarschijnlijk steeds rondjes zou gaan draaien om te zien wat er op haar rug zit 😀

 Zodra de lijn binnen was heb ik ‘m gelijk uitgetest. In eerste instantie vond Alyssa het niks. Logisch natuurlijk, want nu zat er ineens een bandje om haar pols en een bandje om mama’s pols. Na een aantal minuten was ze er aan gewend en zijn we een stukje gaan wandelen. Nou, ik wou dat ik dat ding maanden eerder had besteld! Het ziet er misschien raar of stom uit, maar echt wat een succes! Alyssa had tijdens het wandelen alle vrijheid, ze kon heerlijk op haar eigen tempo lopen zonder dat ze mij vast hoefde te houden. Ze genoot er echt van. De volgende dag konden we het echt goed uittesten, want wij gingen gezellig met z’n allen naar de Efteling! 

Commentaar en afkeurende blikken.

We hebben echt een super dag gehad! En omdat ik de veiligheidslooplijn gebruikte voor Alyssa, had de Efteling er een extra attractie bij 😉 Het was echt goed te merken dat er twee type mensen zijn, de ene groep mensen keken ons aan alsof ze zeggen wilden “ja, ik snap je!” en de andere mensen keken ons aan alsof ik één of andere luie en asociale moeder ben.. Want je kind is toch geen hond?! Ook waren er mensen die tegen elkaar commentaar gaven over mij “Kijk dat nou.. dat arme kind..” en “En dat noemt zichzelf een goede moeder?” één commentaar kwam gedurende de dag regelmatig terug “Nou als ik dat kind was zou ik dat echt niet pikken, ik zal dat figuur eens aan een riem laten lopen” Gelukkig interesseert mij dat vrij weinig, ik ken Alyssa het beste en ik weet dat dit voor nu dé oplossing is. Alyssa heeft namelijk voldoende ruimte en dus vrijheid om lekker rond te lopen en het is hartstikke veilig. win-win situatie, toch? We kwamen ook nog een vader met zijn zoontjes tegen, de vader had voor één van zijn zoontjes een veiligheidstuigje. Zijn andere zoon lachte vriendelijk en zei tegen zijn vader “kijk papa, wij zijn niet de enige”.

Is dat commentaar echt nodig?

Kijk, dat mensen er iets van vinden, vind ik prima. Maar wat ik zo jammer vind, is dat je als ouder gelijk veroordeeld word en bestempeld word als lui mens. Is dat commentaar echt nodig? Je zou me ook gewoon aan kunnen spreken. Al die mensen die mij en Alyssa niet kennen gaan er vanuit dat ik voor haar een veiligheidsslooplijn gebruik omdat dat gewoon lekker makkelijk is. Dat ik Alyssa op deze manier overal mee naar toe trek en haar niet de dingen laat doen die zij graag wil. Als je mij met haar zou hebben gezien, dan kon je zien dat de lijn niet strak stond, dat ze zelf alle kanten op kon en ik haar netjes volgde. En wat je dan vooral ook gezien zou hebben is dat ze niet over de rand van het bootje kon klimmen en dus ook niet in het water kon vallen. 

Alyssa heeft zelf totaal geen probleem met de looplijn. Ze weet namelijk dat als ze de looplijn om heeft, ze lekker kan rennen en springen. Dan hoeft ze geen handje vast te houden en kan ze haar omgeving lekker zelf ontdekken. 

Hebben jullie ervaring met het gebruiken van een tuigje of looplijn? Of heb je er een bepaalde mening over?

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter