Het is alweer even geleden dat ik een update schreef over Miss Mini Dude, dus vandaag praat ik je even bij over hoe het met haar gaat. De afgelopen tijd is ze ontzettend erg vooruit gegaan over het gebied van praten. Waar het eerst voornamelijk losse woordjes waren, zegt ze nu korte zinnetjes én vraagt ze het als ze iets wil hebben. Naast deze grote vooruitgang is er nog iets wat ze momenteel veel laat zien.. Pubergedrag! Yep, onze kleuter zit in de peuterpuberteit.
Mijn kleuter zit in de peuterpuberteit!
Huh, peuterpuberteit? Maar ze is toch helemaal geen peuter meer? Klopt, officieel is Alyssa een kleuter. Ze is ruim 4 jaar. Maar zoals het wel vaker het geval is; leeftijd is niets meer dan een getal. Alyssa heeft een ontwikkelingsachterstand en functioneert nog niet als een kleuter, dus vandaar de peuterpuberteit. Ik had zo gehoopt dat we deze fijne fase over zouden slaan, maar helaas. Nu moet ik wel zeggen dat het, in vergelijking tot andere verhalen die ik hoor, nog best meevalt. Maar lastig is het wel.
Meer zelfstandigheid.
Zoals ik net al schreef, is Alyssa flink vooruit gegaan met praten. Niet alleen met woorden, maar ook met haar handen. Sinds een paar maanden zijn we flink aan de slag gegaan met gebarentaal en dat werkt echt super goed! Zo hebben wij een gebarencursus gevolgd zodat wij ons zelf ook even goed konden verdiepen in het gebruik van gebaren. En echt, het maakt het communiceren zoveel makkelijker. En het bevorderd Alyssa’s spraak enorm.
Maar goed, de peuterpuberteit dus. Ouders van peuters zullen het heel erg herkennen.. De kleine mini-mensjes worden groot en willen ineens niet meer geholpen worden. Want ja, ze kunnen het allemaal best zelf. Tenminste, daar zijn ze zelf van overtuigd! Nu heeft Alyssa nog best wat dingen die ze nog niet zelf probeert, want het is ook best wel makkelijk als papa of mama het gewoon voor je doen. En de dingen die ze wel zelf wil doen zijn natuurlijk heel fijn, maar soms ook onhandig. Denk bijvoorbeeld aan het aandoen van de jas als je haast hebt.
Nee zeggen en grenzen opzoeken.
Alyssa kijkt en luistert graag (understatement van de eeuw!) naar liedjes van K3 die wij via de laptop op de tv afspelen. En dan het liefste vlak voor de tv. Nee, niet op een stoel of op de bank.. Ze wil gewoon via haar bureau op het tv meubel klimmen om te kijken. Maar helaas voor haar vinden wij dat niet zo cool. En het blijft niet alleen daarbij hoor, nee ze wil overal opklimmen. De tuintafel, salontafel, eettafel en het kastje wat buiten in de tuin staat.. Geen plek is veilig voor Alyssa’s klim- en klauteravonturen. Zó vermoeiend af en toe. Ze weet uiteraard ook heel goed te vertellen dat het niet mag. Nog voordat ze gaat klimmen zegt ze “Nee, Alyssa mag niet”. Als we haar er dan weghalen rent ze als een gek door het huis en roept ze heel hard “Neeheee”. Dus..
Nee zeggen is ook echt een dingetje hoor. “Alyssa, help je mama even met opruimen?” word gevolgd door een harde “Neehee”. Maar ook als zij iets wil wat net even niet kan of gewoon niet mag, en wij dus nee zeggen.. Nou.. laat ik het erop houden dat mevrouw het daar niet altijd mee eens is.
Mama’s kleine meisje.
Ondanks het “fijne” pubergedrag is Alyssa ook echt wel een mama’s kindje. Zo komt ze regelmatig lekker knuffelen, of wil ze gewoon even lekker bij mama op schoot liggen. Samen zingen we allerlei verschillende liedjes en dansen er wild op los, iets wat papa en zus hilarisch vinden! Om over de gekke bekken-selfies nog maar te zwijgen. En als ze haar kleine handjes op mijn gezicht legt om mij vervolgens een dikke kus te geven.. ♥ Tsja, dan smelt ik gewoon en ben dan ook alle ondeugende fratsen zo weer vergeten.
Hebben jullie kids ook van die “leuke” peuterpuber-fratsen (gehad)?
Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter