Onderbuikgevoel

Ken je dat gevoel? Dat gevoel dat je hebt als er “iets” niet in orde is? Dat knagende gevoel dat jou iets duidelijk probeert te maken? Ik ken dat gevoel maar al te goed, het onderbuikgevoel.. En ik kan mijzelf nu nog steeds voor mijn kop slaan, omdat ik niet gelijk alles op alles hebt gezet om gehoord te worden.

Alyssa deed alles helemaal prima en volgens het boekje, tot ze een maand of 14 was. Vanaf dat moment waren er toch wel wat dingetjes die ons opvielen. Die dingetjes legden we naast ons neer, want elk kindje doet dingen anders. Tijdens de 18 maanden check bij het consultatiebureau benoemden we wel dat ze nog niet echt wat zei en dat ze niet speelde. Maar er werd gezegd dat dat helemaal niet erg was, zolang ze maar brabbelde was het gewoon goed.

In die tijd werd ze ook veel ziek. Wij zijn echt zo ontzettend vaak bij de huisarts geweest, omdat wij het niet vertrouwden. Ze leek zoveel last van haar oortjes te hebben. Maar nee, daar was niks mee aan de hand. Van al die huisartsbezoekjes hebben we welgeteld 1x een kuur voor haar oren gehad, omdat haar oortjes er “iets” geïrriteerd uitzagen.

Zo hebben we echt maanden doorgesukkeld. Elke keer werden we weer heel even gerustgesteld, nou ja een soort van. Totdat we bij het consultatiebureau eindelijk wel serieus werden genomen door de arts.

Verminderd gehoor en ontwikkelingsachterstand

Alyssa bleek al lange tijd verminderd gehoor te hebben. Er zat enorm veel vocht achter haar trommelvliezen. Waardoor ze dus minder hoorde én nog niet praatte. En dat was niet alles. Ook bleek ze, zoals wij al dachten, een ontwikkelingsachterstand te hebben. Maar dat zou ze allemaal binnen no-time inlopen. Dat onderbuikgevoel was het daar niet mee eens. En ja, wederom had dat onderbuikgevoel weer gelijk.

Verwijten

Oh wat zijn wij boos geweest. Boos op de huisartsen die ons steeds wegstuurde. Want er was wel degelijk iets aan de hand. En dan het schuldgevoel.. De verwijten die ik mijzelf heb gemaakt zijn echt killing. “Had ik nou maar..” en “wat als..”. Of het verschil gemaakt zou hebben weet ik natuurlijk niet en dat maakt het zo ontzettend zuur. Maar goed, het is wat het is en terug blijven kijken heeft weinig zin.

Gelukkig is Alyssa een ontzettend vrolijke, ondernemende, gezellige meid! Ze heeft niet veel spullen nodig om zich te vermaken en ze bezorgd ons meerdere malen per dag de slappe lach! Het is zo heerlijk om haar bezig te zien met haar keyboard, gitaar of een simpel blaadje wat ze gevonden heeft in de tuin. En stapje voor stapje, met de juiste hulp en begeleiding komt ze er wel.

Negeer dat onderbuikgevoel niet!

Als er 1 ding is wat ik van dit alles heb geleerd heb, is het dat het onderbuikgevoel er niet voor niets is. Ik zal dat gevoel daarom ook zeker niet negeren én mij ook zeker niet meer zomaar af laten schepen! En dat wil ik iedereen ook op het hart drukken. Als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt.. Dan klopt er meestal ook iets niet. Dus laat je alsjeblieft niet zomaar afschepen. Jij kent jouw kind het beste en jij weet dus ook wanneer er iets niet helemaal goed zit.

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter