Mijn kinderen zijn niet dom!

Een paar weken geleden was ik via Instagram met een een volger in gesprek over onze kinderen. Haar zoontje heeft, net als mijn meiden, een ontwikkelingsachterstand. Mijn volger vroeg mij of ik ook last had van opmerkingen over de kinderen, nou.. heb je even? De ergste opmerking vind ik, en mijn volger was het hier mee eens, dat onze kinderen dom zouden zijn vanwege hun beperking. Eh, wait what?

HOORDE IK DAT NOU GOED?

Het is voor mij alweer een tijdje geleden dat ik deze opmerking hoorde, maar ik heb al meer gehoord dat ouders van kinderen met een beperking met deze opmerking te maken krijgen: “Dat kind snapt dat niet, daar is ze te dom voor”. De eerste keer dat ik die opmerking kreeg dacht ik nog even dat ik het verkeerd hoorde ofzo. Maar helaas was dat niet het geval. Ik was verbaasd, verdrietig en boos.. vooral heel boos. Want, waar haalt iemand het lef vandaan om zoiets te zeggen?!

MIJN KINDEREN ZIJN NIET DOM.

“Joh, zo bedoel ik het natuurlijk niet…”

Dat is meestal de reactie die je krijgt als je laat merken dat je niet zo heel blij bent met die opmerking. Vaak vinden mensen het dan ook gek als je er iets van zegt. Ik was de eerste keer gewoon te verbaasd om ook maar iets te zeggen. Als ik niet zo verbaasd was geweest, dan had ik waarschijnlijk gevraagd (bitchy mom style) waar ze het lef vandaan haalt om zoiets te zeggen. Maar goed, dat deed ik dus niet.

Blijkbaar ben je dom als je ergens moeite mee hebt, of iets gewoon niet kan. En dat vind ik best raar, want ik ben niet zo goed in rekenen maar daarentegen ben ik weer een ster in plannen, schrijven, anderen helpen, een luisterend oor bieden en meedenken naar een oplossing. Betekent dat dan dat ik eigenlijk ook gewoon dom ben, vanwege dat rekenen? Nee, natuurlijk niet! Waarom zouden mijn meiden, en met hun duizenden andere kinderen die een beperking hebben, dan wel dom zijn?

ALYSSA KAN NIET EENS..

Praten.. Klopt. Echt handig is het niet, maar betekent dat dan dat ze dom is? Nee hoor,  praten is namelijk echt niet de enige manier om duidelijk te maken dat je iets wilt.. of juist niet wilt. Ooit van ondersteunende gebaren gehoord? Ook daarmee kun je een heel eind komen. En het klopt dat Alyssa ook niet zelfstandig buiten kan spelen, maar hey.. waar kun je tegenwoordig je jonge kindje nog zonder toezicht laten spelen?

Zo kan ik echt nog wel een tijdje doorgaan, maar ik denk dat mijn punt zo wel duidelijk word. Alyssa kan heel veel dingen nog niet zo goed, maar er zijn ook veel dingen die ze wel kan. Dus, nee.. ze is niet dom.

DE PUBER KAN NIET..

Op een “volwassen” manier een gesprek voeren. Klopt ook, maar zeg nou zelf.. welke puber kan dat wel? Ze gaat ook niet zelfstandig om boodschappen, dat is nog te lastig. Maar maakt dat haar dom? Nee, absoluut niet. Ze weet namelijk precies hoe het allemaal in z’n werk gaat. Ook vind ze het lastig om problemen zelf op te lossen, tja.. daar is ze echt niet de enige in.

Naast de dingen die ze nog niet zo goed kan, staat een hele lijst met dingen die ze wel heel goed en soepel kan. Dus nee, ook de puber is niet dom.

JE BENT ZELF DOM!

Heel kinderachtig dit, maar soms was ik geneigd om te zeggen “je bent zelf dom, lekker puh” (met bijbehorend tong uitsteken). Want het slaat natuurlijk nergens op. Het is gewoon ontzettend kortzichtig om een ander dom te noemen alleen omdat hij of zij de dingen net anders doet. Of omdat het allemaal net even wat langer duurt.

En het is ook gewoon ontzettend zielig. Niet zielig voor degene over wie het gezegd word, want die krijgen er vaak niet zo heel veel van mee, maar zielig voor de persoon die het zegt. Waarom zielig? Omdat deze personen niet het vermogen hebben om verder te kijken dan een achterstand of beperking. En dan vraag ik mijzelf af, wie is er dan dom?

HEB JIJ WELEENS TE MAKEN GEHAD MET VERVELENDE OPMERKINGEN OVER JE KINDEREN?

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter