Kids talk | Hoe gaat het met Nadia?

Vandaag heb ik weer een kids talk voor jullie. De eerste keer had ik het over Alyssa, vandaag is Nadia aan de beurt. Eerder gaf ik al een update over Nadia, maar aangezien we nu al weer een aantal maanden verder zijn vond ik het leuk om jullie even bij te praten.

Wat word ze toch groot.

Hallo, cliché alert.. kleine meisjes worden gewoon veel te snel groot. Inmiddels is Nadia alweer bijna 14 jaar! Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ze nog een mini meisje was. Maar mini dat is ze echt niet meer. Qua lengte is ze bijna net zo groot als Daniel en mij en dat vind ze geweldig kan ik je zeggen. Regelmatig zegt ze “Ja pap, ik ben bijna net zo groot als jou”. 

Niet alleen qua lengte word ze groot. Ze word steeds zelfstandiger en ja, haar mond word ook steeds groter.. lang leve de puberteit! Maar ach, dat hoort erbij. Ik merk wel dat ik de puberteit bij Nadia lastig vind. Qua leeftijd en lichamelijke ontwikkeling is ze namelijk echt een puber, maar vanwege haar verstandelijke beperking is ze in haar doen en laten echt nog een stukje jonger. Dus eigenlijk hebben we gewoon een puber met het gedrag van een midden basisschool kind. Dat klinkt misschien grappig, maar trust me dat is het niet. Haar beperking maakt de puberteit namelijk echt niet makkelijker. 

Eindeloze discussies en gezellig samen zingen.

Dat klinkt behoorlijk tegenstrijdig hé? Maar wat begint met een hevige discussie over bijvoorbeeld een snoepje, kan binnen 10 minuten ineens omslaan en zingen we samen dat liedje wat dan toevallig voorbij komt op de radio. Oh en over discussies gesproken.. 1 ding wat echt zéér regelmatig terug komt is “ik ben al groot genoeg voor een smartphone“. En theoretisch gezien heeft ze wel gelijk, maar ze heeft ‘m dus eigenlijk gewoon niet nodig. En, ze wil ‘m voor de heb. Oh ja en om de hele dag spelletjes te kunnen spelen. Haha grapjas, dat gaan we nu dus nog even niet doen. In een later artikel zal ik hier wat dieper op in gaan, want ik kan mij voorstellen dat je nu denkt.. Huh, oke? Daar moet ze het dan maar mee doen? Nee er zit natuurlijk veel meer achter.

Altijd behulpzaam.

Al vanaf dat Nadia nog een klein meisje was, was ze ontzettend behulpzaam. Ze wilde altijd oma helpen met de afwas of de tafel opruimen. Daniel en ik hoopten altijd dat dat niet zou veranderen. Want haar behulpzaamheid maakte haar een nog mooier persoontje dan ze al was. 

En gelukkig zit dat behulpzame er nog steeds in! ♥ Ondanks de puberbuien, is ze niet te beroerd om even te helpen met opruimen, of om even bij haar zusje te blijven als ik even de was boven doe. Ze neemt haar “taak” als grote zus ook super serieus. Ze probeert ons zoveel mogelijk te helpen met gebaren voor Alyssa, bij Nadia in de klas worden namelijk ook ondersteunende gebaren gebruikt. En Nadia zal Alyssa wel even leren hoe ze moet steppen, voetballen, schommelen, puzzelen of met water kan kliederen 😉  ♥

Ze is niet alleen thuis behulpzaam. Op school zal ze ook altijd een klasgenootje, die iets niet durft, helpen. Of als ze ziet dat iemand gepest word, dan laat ze dat niet zomaar gebeuren. Ze pakt het misschien niet altijd even handig aan, maar het is wel altijd goed bedoeld! 

Gewoon trots.

Ja, ik kan echt niet anders zeggen dan dat ik trots ben op Nadia. Want pfff, wat heeft ze een lange weg moeten afleggen om te komen waar ze nu is. En net zoals in elk ander gezin, verloopt het niet altijd even soepel maar dat neemt niet weg dat Nadia het gewoon ontzettend goed doet. Soms wat onhandig en soms gewoon erg “puberig”, maar ach zijn we dat niet allemaal geweest? Ik wel, nou ja een beetje dan 😉

Heb jij zelf een kind gerelateerd wat je wilt delen op missdudeblogging? Stuur mij dan een berichtje ♥

Volg jij mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter