Ik wil naar opa en oma toe!

We zitten nu in week weet ik hoeveel van het verplicht thuis blijven. En over het algemeen gaat het hier nog steeds goed. Er zijn wel momenten die ik nu toch wel pittig vind worden. Want 2 meiden bezig houden die er even geen zin meer in hebben valt niet mee. Nadia begrijpt het allemaal heel goed, maar Alyssa is een ander verhaal. Ze wil naar opa en oma toe! Maar ja, dat kan natuurlijk niet.

ALYSSA OPA EN OMA TOE, MAMA?

Sinds een kleine week word het lastig. Alyssa mocht een aantal dagen niet naar buiten, omdat ze verhoging en een beetje koorts had. En waar het vandaan kwam? Ze was niet verkouden of wat dan ook en deed alles ook gewoon. Het leverde bij haar de nodige frustratie op, want waarom mocht ze nu ineens niet buiten fietsen?! Leg dat maar eens uit aan een meisje die er, door haar beperking, niks van snapt.

Gelukkig is haar temperatuur weer stabiel en mag ze dus weer lekker buiten in de tuin spelen. En samen een wandelingetje maken kan ook weer, inclusief een stop bij het pleintje om te schommelen (want schommelen is life!). Haar frustratie werd daardoor ook een stuk minder. Nou ja, totdat we bij het volgende “ik snap er niks van”punt kwamen. Alyssa wil namelijk naar opa en oma toe. Hele dagen vraagt ze “opa en oma toe?” en dan wijst ze naar de foto’s van mijn ouders die in de woonkamer aan de muur hangen.

VERDRIET EN ONBEGRIP.

Ik kan Alyssa niet uitleggen wat er aan de hand is. Of nou ja, dat kan natuurlijk wel.. maar daar begrijpt ze niks van. Zij wil gewoon alles doen wat ze normaal gesproken ook doet; op bezoek bij opa en oma, met mama boodschappen doen en er lekker met het hele gezin op uit. Vandaag was het helemaal lastig voor haar. We maakten samen een wandelingetje en kwamen in de buurt van mijn ouders. Ze zag opa’s auto staan en dacht dat we wel even op bezoek konden gaan. Gelukkig kon ik haar even afleiden door naar een (leeg) speeltuintje te gaan, maar dat was maar een tijdelijke oplossing.

Na het speeltuintje kwam het verdriet, echte grote dikke tranen. Heel verdrietig en met grote zielige ogen kijkt ze mij aan en herhaalt haar vraag constant. Meer dan zeggen dat we nu niet naar oma en opa kunnen kan ik niet doen. Dus geef ik haar een extra dikke, lange knuffel om haar te troosten.

NIET HELEMAAL FAIR, MAAR ZO SNAPT ZE HET WEL (TIJDELIJK DAN..)

Hoe ik het haar dan toch zo goed mogelijk uitleg? Tja, een leugentje om best wil. Niet helemaal eerlijk natuurlijk, maar zo snapt ze het wel. Ik vertel haar dat we nu niet naar oma en opa kunnen, omdat ze niet thuis zijn. Of, omdat ze aan het slapen zijn. Samen maken we dan een leuke foto voor opa en oma of we maken een mooie tekening. En op die manier vullen we de dagen. De uitleg die ik haar geef snapt ze.. voor zolang het duurt. Elke ouder van een extra speciaal kindje zal het herkennen, de vragen blijven komen. Het enige wat je dan kunt doen is steeds hetzelfde antwoord geven en heel veel knuffelen en traantjes wegvegen.

 

“SNAPPEN JULLIE KINDJES WAAROM ALLES (VOOR NU) ANDERS IS?”

 

Volg je mij al op social media? Je kunt mij volgen op Facebook, Instagram en Twitter