Ik en mijn verjaardag, tsja..

Vandaag ben ik jarig. Ik mag vandaag 36 (!) kaarsjes uitblazen. Zoals de titel al een beetje verklapt weet ik het niet zo goed hoor met die verjaardagen. Maar goed, hoe ik mijn verjaardag ga vieren en wat ik überhaupt van jarig zijn vind vertel ik je in deze blog.

JARIG ZIJN DOET MIJ NIET ZO HEEL VEEL..

Toen ik nog lief en klein was, was jarig zijn echt dé gebeurtenis van het jaar. Ik kreeg cadeautjes, kaartjes, telefoontjes en ik mocht op school alle klassen langs zodat alle juffen en meesters iets op mijn kaart konden schrijven. Dat was echt je van het hoor! En dan had je natuurlijk ook nog je kinderfeestje én de dag dat je je verjaardag voor de familie vierde. Naar mate ik ouder werd, verloor het jarig zijn wel een beetje zijn magie. En ja ik weet het hoor, alles lijkt magischer te zijn (of te voelen) als je jonger bent, maar ik weet het niet. Vanaf mijn 16e ofzo vond ik het jarig zijn niet meer zo bijzonder.

Mijn verjaardag was altijd wel gezellig hoor. Het was nooit zo heel erg druk, omdat wij gewoon geen grote familie hebben en dat was voor mij prima. Al die drukte hoeft niet zo voor mij. In het weekend vierde ik mijn verjaardag met een vriendengroep bij mij thuis, voordat we gingen stappen. Maar eigenlijk was die avond net als alle andere stapavonden.. niks geen extra verjaardagsvreugde of iets in die richting.

WEER EEN JAARTJE OUDER.

vandaag vier ik dus mijn 36ste verjaardag. Of nou ja vieren? Dit is het eerste jaar dat ik er eigenlijk niks aan doe. Voorheen vierden Daniel en ik onze verjaardagen samen, want hij is vlak voor mij jarig. Maar eigenlijk deden we dat meer voor Nadia dan voor onszelf. Daniel heeft sowieso niks met verjaardagen en ik ook steeds minder, daarom hebben we besloten om er dit jaar niks aan te doen. Toen Daniel jarig was hebben we gezellig met mijn ouders een gebakje gegeten en mijn ouders zijn ’s avonds blijven eten. Ik heb er overigens geen problemen mee dat ik ouder word hoor. Kijk, ik word er niet per se enorm blij van.. maar ik lig daar ook niet wakker van ofzo.

DOE JE ER DAN ECHT HELEMAAL NIKS AAN?

Voor veel mensen is het maar raar als je zegt dat je je verjaardag niet of in ieder geval nauwelijks viert. Alsof je mensen in je directe omgeving iets vreselijks aan doet door geen feestje te geven. Tsja, sorry dan..

Vanmiddag drinken we gezellig koffie met mijn ouders, met een gebakje erbij, en dat was mijn verjaardag dan alweer. Want zeg nu zelf.. eigenlijk is het een zelfde dag als alle anderen.