Houd ik mijn kind (onbewust) klein?

“Kom maar Alyssa, mama helpt je wel even.” Ik heb geen idee hoe vaak ik dit op een dag zeg, maar geloof me.. het zal niet weinig zijn. Ik denk dat veel ouders dit wel zullen herkennen, want soms is het gewoon handiger om even snel te helpen. Toch vraag ik me wel eens af of ik door zoveel te helpen mijn kind (onbewust) klein hou?

HOUD IK MIJN KIND (ONBEWUST) KLEIN?

Zolang onze kinderen nog wat kleiner zijn, zijn we als ouders allemaal wel geneigd om even snel te helpen. Want dan gaat het toch net even wat sneller. Meestal gebeurd dat op de momenten dat we haast hebben. En weet je, als dat eens een keertje voor komt is dat natuurlijk helemaal niet erg. Maar als ik naar mijzelf kijk vraag ik me soms echt af of ik te veel vast hou aan haar achterstand, dat ik te snel help omdat ik denk dat ze het niet zelf kan.

Het gebeurd de laatste tijd steeds vaker dat ze mij laat zien dat ze het best zelf kan (of in ieder geval zelf een hele goede poging kan doen). Dan ben ik redelijk verbaasd dat ze het zonder hulp kan. En dat vind ik dan stom van mijzelf. Heb ik niet goed opgelet? Of vind ze het ook wel makkelijk als mama het doet? Heel eerlijk gezegd denk ik dat het een combinatie van beide is, oeps.

SOMMIGE ONTWIKKELINGEN ZIJN ER INEENS!

Voordat ik ineens de naam krijg van een onoplettende moeder te zijn.. Ik ben juist heel alert op veranderingen en ontwikkelingen bij Alyssa! Aangezien ze een flinke ontwikkelingsachterstand heeft houden wij het juist goed bij wat ze zelf kan en waar ze hulp bij nodig heeft. Maar soms, soms is er vanuit het niets een ontwikkeling waarvan wij denken “huh, gisteren kon ze dit toch helemaal nog niet”.

Soms maken kinderen ineens een enorme ontwikkelingsgroei door. Dan kunnen ze ineens zelf hun sokken aandoen of kunnen ze je ineens een heel verhaal vertellen. Dan denk je vaak bij jezelf.. “mooi, dat kun je dus voortaan mooi zelf doen” 😉

HET BLIJFT LASTIG INSCHATTEN.

Maar op een of andere manier durft Alyssa pas een ontwikkeling te laten zien als ze het (heel) goed kan, waardoor ik haar dus weer te lang help. Daarom ben ik nu extra bezig met haar uitdagen om het zelf te doen. Helaas snapt ze niet altijd wat de bedoeling is en raakt ze alleen maar gefrustreerd. En tja, zo is het cirkeltje weer rond.

Het blijft met sommige dingen gewoon lastig om in te schatten of ze ergens echt nog wel hulp bij nodig heeft. Haar problemen op taal- en spraak gebied maken het er in ieder geval niet makkelijker op. Ik denk dat ik haar deels, onbewust, toch een beetje klein houd. Waarschijnlijk omdat ik dagelijks de strubbelingen zie die gepaard gaan met haar achterstand. Op de momenten dat het minder gaat wil ik het haar niet nog moeilijker maken. En daarmee beperk ik haar ontwikkeling misschien ook wel een beetje.. pff, lastig hoor dat opvoeden.

LAAT JIJ JOUW KIND ALLES ZO SNEL MOGELIJK ZELF DOEN? OF BEN JE MEER VAN HET WAT LANGER HELPEN?

Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter