Haar ontwikkeling staat stil..

Oh wat zijn wij trots op Alyssa. De overstap van het orthopedagogisch dagcentrum naar het speciaal basisonderwijs ging soepel en binnen no time was ze daar gewend. Ze deed alles op school mee alsof ze niet anders gewend was.. totdat de scholen moesten sluiten. Ik was er van overtuigd dat het wel los zou lopen allemaal, maar helaas moet ik nu toch echt concluderen dat het haar ontwikkeling geen goed heeft gedaan. Sterker nog, haar ontwikkeling staat stil..

ALSOF ZE NIET ANDERS GEWEND WAS.

Na de zomervakantie mocht Alyssa starten op het speciaal basisonderwijs, in een zogeheten auti klas. Voor ons was het spannend, want wij waren er nog niet helemaal van overtuigt dat ze het echt aan zou kunnen. En vanwege alle Corona maatregelen was er ook geen mogelijkheid om even kennis te maken met haar juf of om even in de klas te kijken. Onze twijfels bleken al snel ongegrond. In haar eerste week vertelde haar juf al dat Alyssa het gewoon heel goed deed. Het was bijna alsof ze niet anders gewend was.

Haar ontwikkeling ging met sprongen vooruit. En dat merkten we thuis ook heel goed. Ze was vrolijker en haar frustratie was veel en veel minder. Ze kon het beter handelen als ze iets niet mocht en ging zelfs meer en vaker uit zichzelf spelen. Allemaal onwijs positief.. totdat de scholen dus dicht moesten..

DIT REDDEN WE OOK WEL WEER JOH!

Tja, toen de scholen ineens dicht moesten dacht ik dat we hier ook wel weer redelijk goed doorheen zouden komen. Kijk, ik wist wel dat ze het lastig zou vinden dat ze niet naar school kon.. maar dat het zo pittig zou worden? Nee, dat had ik niet verwacht.

Elke dag vroeg ze wel een aantal keer of ze naar school mocht. Ik ving dit zo goed mogelijk op door te zeggen dat ze nu vakantie had, maar dat werkte toch niet zo goed als ik had gehoopt. Langzaam aan zag ik haar frustratie groter worden en steeds vaker werd ze gewoon heel erg boos. In het begin waren de boze buien nog wel op te vangen zonder dat er extra problemen ontstonden. En daardoor dacht ik nog dat we hier wel goed doorheen zouden komen. Het was een verandering en ze had gewoon even de tijd nodig om er aan te wennen.. dacht ik..

NIKS WILLEN EN STEEDS MEER BOOS.

De eerste weken lukte het nog wel om haar wat school werkjes te laten doen, maar haar enthousiasme werd met de dag minder. Aangezien het vanuit school geen verplichting was, liet ik die werkjes maar in de kast liggen. In plaats daarvan gingen we extra naar buiten en ontwikkelde ze een liefde voor woordjes schrijven.

Naast het oefenen van woordjes schrijven was er niet veel meer waar ze zin in had. Elke poging die ik deed om een activiteit met haar te doen mislukte. Ze weigerde alles en was steeds vaker boos. En dan bedoel ik ook echt boos.. schreeuwen, stampvoeten en krijsen. Mijn ideeën om haar wat rust te bieden raakte op en eerlijk gezegd wist ik het ook even niet meer.

HAAR ONTWIKKELING STAAT STIL.

De terugval in haar gedrag is niet de enige schade, ook haar ontwikkeling staat stil. Onze verwoede pogingen om haar op de noodopvang op school te krijgen (met hulp van een kinderarts en psycholoog) waren eigenlijk voor niks. De school vond de noodzaak niet hoog genoeg. Bij hoge uitzondering mocht ze 1 dagje naar school.. (nu heb ik daar een hele sterke mening over, maar die laat ik nu maar even voor wat het is..)

Alle ontwikkelingssprongen die ze de afgelopen tijd gemaakt had (op school en thuis) zijn verdwenen. Haar spraak is verminderd, haar overprikkeling is extremer dan ooit en vermogen om dingen te doen, of juist niet te doen.. daar is weinig van over.

WEER NAAR SCHOOL!

Afgelopen maandag mocht ze eindelijk weer naar school! En let me tell you.. niet alleen Alyssa was daar enorm aan toe. Ik ook. Ik hoopte dat dat zou helpen om weer een beetje in een prettigere vibe te komen. Dat ze weer haar vaste structuur zou hebben of in ieder geval zou krijgen. Vol goede moed bracht ik haar naar school, ze had er zelf ook onwijs veel zin in “juf toe?”

Toen ik haar weer van school ophaalde werd gelijk duidelijk dat het weer naar school gaan ook weer een verandering was die ze niet zo goed kon handelen. Het boze en gefrustreerde gedrag was direct weer aanwezig toen we ons huis binnen stapte.

De meester vertelde woensdag dat het ook op school duidelijk was dat we eigenlijk weer van voor af aan moeten beginnen. Van alle positieve ontwikkelingen was niks meer te zien. Ze heeft geen zin meer om haar werkjes te doen op school en is tegendraads.. Ik snap het wel, na ruim 7 weken thuis moest ze ineens weer van alles doen. Dat is voor elk kind al lastig, maar voor een kindje als Alyssa, die meerdere beperkingen heeft, is het nog lastiger. Het naar school gaan duurt in ons geval maar 4 dagen, want wegens de bezetting onder het personeel gaat moet Alyssa’s klas vrijdag thuis blijven. En gelijk erachter aan is het vakantie..

NU WEER KEIHARD AAN DE BAK.

Nu moeten we dus weer van voor af aan gaan beginnen. Dus alle simpele picto’s kunnen weer uit de kast, samen met alle out-of-the-box manieren, om haar ontwikkeling weer stimuleren. Kijk ik daar naar uit? Nee, want ik weet dat het heel pittig gaat worden. En heel eerlijk gezegd heb ik er net even te weinig energie voor. Want ook voor mij is het niet naar school gaan enorm heftig geweest..