
Confession time | soms ben ik een beetje jaloers
Jaloers zijn is over het algemeen geen beste eigenschap. Het komt altijd een beetje misgunnend over. Toch ben ik soms best een beetje jaloers en dat durf ik best toe te geven..
Jaloers op andere ouders.
Nu ik dit zo opschrijf, besef ik héél goed dat het nu misschien wel overkomt alsof ik niet blij ben met onze kids of met ons leven. Laat ik voor op stellen dat ik absoluut wel blij ben met onze meiden en met het leven dat Daniel en ik samen hebben opgebouwd. Ondanks dat ik dus heel blij ben met alles wat wij hebben, ben ik soms toch een beetje jaloers.
Als je al vaker mijn blogs hebt gelezen dan is het je vast niet ontgaan dat onze 2 meiden allebei hun beperkingen hebben. Dit maakt hun absoluut niet minder, ze zijn allebei schatjes en ze maken ons ontzettend trots. Toch zorgen de beperkingen die ze hebben er soms voor dat de, voor de buiten wereld, meest simpele dingen echt ontzettend lastig zijn.
Kletsen
Ik heb er al vaker over geschreven, dat Alyssa nauwelijks praat vanwege haar TOS en algehele ontwikkelingsachterstand. Als ik dan bijvoorbeeld een vriendin of een familielid hoor zeggen dat ze blij zijn als hun 3 of 4 jarige eindelijk even hun mond houden.. ja, dan ben ik best even jaloers. Maar ook als het om Nadia gaat is gezellig kletsen niet zo simpel als het zou lijken.
Dat er soms niet te praten valt met pubers dat is natuurlijk geen groot nieuws. Vaak ben je als ouders al blij als je fatsoenlijk antwoord krijgt als je je puber iets vraagt, right?! Nadia is wat dat betreft ook wel een echte puber. Maar wat het dan weer extra lastig maakt, is dat als ze iets niet begrijpt.. je het niet zomaar even snel uit kan leggen. Daar ben je dan echt wel een tijdje mee bezig. Op zich is dat natuurlijk geen ramp, maar als je net even de verkeerde woorden kiest. Tja, dan kan je nog zeggen wat je wilt, maar dan luistert ze al niet eens meer. Dus ja, ik ben ook wel eens jaloers op ouders die hun kinderen even snel iets uit kunnen leggen zonder dat er dan heel veel gedoe ontstaat.
Spontane dagjes uit.
Het lijkt mij ook wel eens fijn om heel spontaan gewoon lekker weg te gaan. Zonder plan, maar gewoon lekker de auto in stappen en gaan. Oké, het scheelt op dit punt wel dat ik een echte plan-miep ben. Maar zoals ik eerder al schreef kunnen wij heel moeilijk zomaar spontaan ergens heengaan. Als Nadia niet van te voren weet dat we ergens heengaan én waar we dan heengaan, dan gaat het niet helemaal goed.
Knutselen en koekjes bakken.
Alyssa is nu 4 jaar. De ideale leeftijd om lekker samen te tutten, koekjes te bakken en de mooiste knutsels te maken. Ik zie vaak op Instagram of Facebook de leukste foto’s voorbij komen van mama’s of papa’s die lekker met de kids bezig zijn met bijvoorbeeld koekjes bakken. Dan denk ik “Dat wil ik ook doen met Alyssa!”
Helaas is koekjes of cakejes bakken nog geen succes. En dat vind ik zo jammer! Knutselen wil ook nog niet zo lukken, maar daar heb ik dan zelf ook wel weer een aandeel in denk ik. Ik ben niet zo creatief in het bedenken van iets leuks om te knutselen. Veel verder dan tekenen, kleuren en verven kom ik niet. Kleien doen we overigens wel regelmatig. En dat gaat steeds beter 🙂
Gelukkig, heb ik er niet heel vaak last van hoor. Maar net als iedereen heb ik ook wel eens een slechte dag. En op zo’n slechte dag.. Ja, dan ben ik soms best een klein beetje jaloers.
Herkenbaar? Of ben ik echt de enige?
Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter
Gerelateerd

Een kijkje in mijn bujo!

Help, mijn kind is een puber!
Dit vind je misschien ook leuk

To blog, or not to blog..
13 juli 2017
Tips voor papa en mama tijd met kinderen in de buurt
10 juni 2020
9 reacties
Adine @ LekkerLevenMetminder.nl
Mooi dat je dit zo eerlijk durft te zeggen! Ik heb geen kinderen, maar ik denk dat je echt niet de enige bent met dit soort gevoelens. Zonder kinderen kan ik ze – op andere manieren dan – ook heel makkelijk hebben, terwijl ik ook helemaal niet jaloers ben aangelegd en écht waardering heb voor alles wat ik wel heb of kan doen. Het is gewoon menselijk hoor, en zo lang je je hier bewust van bent en tijdig bijstuurt als dat nodig is, dan zou ik me daar niet druk over maken.
Lynn
Iedereen heeft wel eens het gevoel dat het gras groener is aan de overkant maar ieder huishouden zijn struggles. Je mag best een beetje jaloers zijn, sowieso zijn er ook mensen jaloers op jouw gezin.
Jascha
Herkenbaar. Mijn zoon heeft autisme en spontane acties zijn er bij ons ook niet bij. Knutselen vindt hij ook niet leuk. Bakken op zich wel, hij heeft een vast appeltaartrecept dat hij graag maakt maar samenwerken is daarbij lastig. Al mag ik wel de appels in blokjes snijden :-). Wat ik soms jammer vind: hij sport niet (meer), bespeelt geen instrument. Maar voor hem zijn dat nu eenmaal geen leuke dingen. Hij fietst naar school dus lichaamsbeweging heeft hij wel. En hij vertelt heel weinig. Maar eerlijk, zo heeft iedereen wel wat. Je ziet soms ook alleen maar de mooie buitenkant. Sterkte met jou situatie, en ‘het zijn de kleine dingen die het doen’. Die keer dat er dan wel een knutsel of een baksel lukt zijn dan extra bijzonder.
Dionne
Iedere ouder heeft dit, of een vorm hiervan ervaren. Het mooie is dat je het herkent en erkent. Daar zit kracht in. Ik heb twee kids die in de wintermaanden om de twee weken allebei een week ziek zijn. Als ik dan zie dat er ouders met hun kinderen lekker buiten in de sneeuw (als het er van komt) spelen, of zorgeloos wandelingen gaan maken, fietsen whatever. Dan ben ik ook een beetje “jaloers”. Ik kan dat niet, astma aanvallen, luchtweginfecties, noem maar op. Maargoed, ik ben stiekem ook een koukleum dus zo’n ramp is het echt niet.
Als de jaloezie weer eens de kop op steekt, lekker focussen op datgene waar je wel blij van wordt.
Dionne
Iedere ouder heeft dit, of een vorm hiervan ervaren. Het mooie is dat je het herkent en erkent. Daar zit kracht in. Ik heb twee kids die in de wintermaanden om de twee weken allebei een week ziek zijn. Als ik dan zie dat er ouders met hun kinderen lekker buiten in de sneeuw (als het er van komt) spelen, of zorgeloos wandelingen gaan maken, fietsen whatever. Dan ben ik ook een beetje “jaloers”. Ik kan dat niet, astma aanvallen, luchtweginfecties, noem maar op. Maargoed, ik ben stiekem ook een koukleum dus zo’n ramp is het echt niet.
Als de jaloezie weer eens de kop op steekt, lekker focussen op datgene waar je wel blij van wordt.
Heleen Schrijvershof ?
Heel herkenbaar hoor! Ik merk zelf dat ik veel minder jaloers ben (of eigenlijk FOMO heb) als ik keuzes maak die echt bij me passen. Dan weet ik in ieder geval dat ik voor mezelf de juiste keuze heb gemaakt en hoeft het niet altijd zo spectaculair.
Jill
Iedereen heeft (on)bewust te maken met jaloerzie. Hoe je er mee omgaat is een andere vraag. Je kan jaloerzie op verschillende manieren ombuigen. Bijvoorbeeld in doelen om jezelf ontwikkelen.
Het zegt wel iets over je behoeftes denk ik. Er is namelijk een relatie tussen je behoeftes en de gevoelens die daarbij horen. Het betekent niet direct dat je iets fout doet, maar je hebt behoefte aan iets en dat geeft je een bepaald gevoel.
Helaas kan jaloerzie ook negatief zijn. Zeker wanneer je doordraait hierin.
Nicole Orriëns
Ik denk dat iedereen er wel eens last van heeft. Als je jezelf vergelijkt met anderen pakt dat soms niet fijn uit voor jezelf. Ik heb dat zeker ook wel eens!
Els
Goh, ik begrijp het wel. Ik ben volledig onvruchtbaar, niet subfeetiel onvruchtbaar.
Ik ben met andere woorden dus zelfs jamoers op jou…
En ik geef dat ook toe… al zei mijn psychologe eens,dat dat geen jaloersheid is, maar verlangen…tsja, what’s in a name?