
Alyssa naar Lentekind!
Vanaf het moment dat Alyssa 2 jaar was ging zij naar de peuterspeelzaal. Lekker spelen en leren met andere kindjes van haar leeftijd. Zoals veel ouders dat zeggen; ze was er echt aan toe. Wij hadden bij de intake al aangegeven dat Alyssa’s spraak wat achterliep. Dat was geen probleem, ze was immers nog maar 2. Op de peuterspeelzaal zeiden ze dat het praten wel vanzelf zou komen.
Na een aantal weken kregen wij de vraag of wij toestemming gaven dat ze gingen overleggen met het consultatiebureau i.v.m Alyssa’s spraakachterstand én het feit dat ze toch niet goed mee leek te komen. Dat vonden wij prima, wij hadden het zelf van begin af aan al aangegeven dus zo vreemd vonden wij dat niet. Niet veel later werd ik gebeld of we voor een extra check langs konden komen op het spreekuur van de arts van het consultatiebureau.
VVE- indicatie.
De consultatiebureau arts gaf aan wat wij natuurlijk al wisten. Alyssa heeft een spraakachterstand en kwam daardoor in aanmerking voor een VVE-indicatie. VVE staat voor Voorschoolse- en Vroegschoolse Educatie. Kort gezegd betekend dat, dat Alyssa 2 extra dagdelen naar de peuterspeelzaal kon om meer begeleiding te krijgen voor haar spraakontwikkeling. Die 2 extra dagdelen werden vanuit de gemeente vergoed.
In eerste instantie hadden wij de hoop dat de extra dagdelen positief zouden bijdragen aan Alyssa’s ontwikkeling, maar dat was helaas niet zo. Ze moest in die tijd ook getest worden bij het audiologisch centrum en daar bleek dat Alyssa niet alleen een spraakachterstand heeft, maar ook een vertraagde cognitieve ontwikkeling. Wij hebben dit uitgebreid besproken bij de peuterspeelzaal en kregen alle medewerking. Heel fijn, voor zolang het duurde. Alyssa kon daar gewoon blijven totdat we een opvangvorm gevonden hadden waar ze alle begeleiding zou krijgen die ze nodig heeft.
Helaas bleek al redelijk snel dat niet alle pedagogisch medewerksters het hier mee eens waren. Alyssa werd bestempeld als “moeilijk” en moest daarom stoppen bij de peuterspeelzaal. Ik zal jullie mijn boosheid en frustratie hierover besparen, maar ik was niet heel erg blij.
Hoe nu verder?
Alyssa is bijna een half jaar elke dag lekker thuis bij mij geweest. In die maanden heeft ze in haar eigen tempo de nodige stappen gezet. Zo heeft ze door middel van K3 liedjes al flink wat nieuwe woorden geleerd en die woorden gebruikt ze steeds beter. In de tussentijd zijn wij met behulp van het audiologisch centrum op zoek gegaan naar een opvang waar Alyssa wel op haar plaats is.. En die hebben we gevonden.
Op naar het orthopedagogisch dagcentrum.
Wij kregen het advies om eens een afspraak te maken bij stichting Lentekind. Lentekind is een orthopedagogisch dagcentrum voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand of voor kinderen en jongeren met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking. Nog voordat we daar een afspraak hadden zorgde het idee al voor de nodige twijfels en zorgen, omdat wij met Nadia dit hele proces al hadden doorlopen en dat pakte niet positief uit. Tijdens de kennismaking bij Lentekind hebben we dit ook uitgebreid besproken, de orthopedagoog begreep onze twijfels heel goed. We kregen ontzettend veel informatie én een uitgebreide rondleiding. Dat nam al flink wat twijfels weg, het voelde daar gewoon goed. Na een observatie van Alyssa bleek dat ze daar goed zou passen.. Voor mij was dat toch wel even een moeilijk moment, want nu was het officieel.
Er is nog een flink lange tijd overheen gegaan voordat Alyssa kon gaan starten. Maar vanaf dag 1 was het een succes! Alyssa gaat er met plezier naar toe. En wat voor ons heel belangrijk is, is dat Alyssa daar wel lekker zichzelf kan en mag zijn. Ze wordt op haar eigen tempo begeleid en gestimuleerd in haar ontwikkeling. Wat de toekomst gaat brengen is nog erg onzeker. Zal ze op het dagcentrum blijven? Of gaat ze toch doorstromen naar het speciaal onderwijs? Wij hopen natuurlijk het laatste, maar als er iets is wat ik geleerd heb, is het wel dat niks vanzelfsprekend is. En ik ga ook helemaal geen voorspellingen doen. We zullen het wel zien, hoe het ook verder zal gaan.. Alyssa is goed zoals ze is én wij zijn ontzettend trots op onze kleine meid! ♥
Wil je op de hoogte blijven van Miss Dude Blogging? Volg mij dan op Facebook, Instagram en Twitter
Gerelateerd

Update Nadia

Mijn passie
Dit vind je misschien ook leuk

Interview | Daniel Trapman Fotografie aan het woord.
28 september 2018
Mijn haat-liefde verhouding met Instagram
13 december 2017
19 reacties
Julie
Wat fijn om te lezen en je mag er zeker trots op zijn! Ik heb zelf nog geen kinderen maar het lijkt me zeker een uitdaging! 🙂
(Ps, je schreef in de onderste alinea ‘ze word’ zonder -dt, geen kritiek, gewoon eventjes een opmerking zodat je het misschien kan aanpassen ;-))
missdudeblogging
Ik heb het aangepast, thanks!! 🙂
Farah
Wat fijn dat het toch goed uitgepakt heeft voor Alyssa, en je hebt helemaal gelijk – de tijd zal het wel leren! Geniet van je kleine meid <3
missdudeblogging
Dank je wel! Genieten doen we zeker 🙂
Corine
Als moeder van een zoon met een stukje autisme kan ik je maar een ding meegeven en dat is luister altijd naar je eigen gevoel. Zo te lezen doe je dat ook, maar houd dat ook altijd aan. Jij kent je kind het beste en weet wat het nodig heeft. Ik wens Alyssa een mooie, zonnige toekomst toe in haar eigen tempo en niet die in van de maatschappij.
missdudeblogging
Dank je wel! Wij volgen ons gevoel ook absoluut. Want wij hebben ook de ervaring hoe het loopt als je dat niet doet, dat er word gezegd: nee joh, niks aan de hand. En toen bleek dus achteraf dat er wel wat was. Nee dat gebeurd ons geen tweede keer!
Marjolein
wat fijn om te lezen dat ze haar plekje heeft gevonden. Op een gegeven moment zijn kinderen er inderdaad klaar voor om de grote stap te nemen. Leuk beschreven
missdudeblogging
Dank je! Ja, op een gegeven moment hebben ze ook iets zonder mama nodig!
Miss K
Heel leuk dat Alyssa nu haar weg gevonden heeft en elke dag met plezier gaat. Wel vreemd dat ze haar niet konden/wilden helpen in de speelzaal. Maargoed, je mag best trots zijn. Geniet van elkaar!
missdudeblogging
Ja de peuterspeelzaal, dat is een verhaal apart. Maar ach, ze zit nu op de juiste plek en ze doet het daar super. Daar doen we het voor
Bouchra
Erg fijn dat het zo goed gaat. EN iid mijn dochtertje van 2,5 jaar was er ook echt aan toe. Ze wil eigenlijk elke dag wel gaan. Fijn is dat!
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback: