2 kids met een beperking, hoe hou je het vol?
Laatst kreeg ik via Instagram de vraag hoe ik het volhoud, moeder zijn van 2 kids met een beperking. En het is niet de eerste keer dat ik deze vraag kreeg, dus vandaag ga ik deze vraag uitgebreid beantwoorden.
2 KIDS MET EEN BEPERKING, HOE HOU JE HET VOL?
Eigenlijk is het antwoord heel simpel; ik moet wel.. dus 9 van de 10 keer is het een kwestie van verstand op 0 en gaan met die banaan.
Zo simpel is het natuurlijk niet. Het kost heel veel geduld, creativiteit, zweet en soms ook tranen. Tranen van frustratie en van het gewoon even niet meer weten. En het belangrijkste is misschien nog wel het hebben van een enorm lange adem. Want ook als ik zelf een slechte dag heb, moet ik er staan voor de meiden..
IK DOE HET NATUURLIJK NIET ALLEEN.
Ik ben altijd thuis. Vanwege restschade (door terugkerende hernia’s) in mijn rug kan ik niet werken, of nou ja.. ik kan niet meer het werk doen wat ik altijd gedaan heb. Dat is rot, maar gezien de situatie met de meiden is het misschien maar beter zo. Onze meiden kun je namelijk niet zomaar ergens naar toe brengen. Nou ja, het zou theoretisch gezien wel kunnen, maar dat zal dan niet goed en soepel gaan.
Daniel is voor zijn werk of ’s morgens en een deel van de middag niet thuis, of ’s middags en ’s avonds. Daardoor is het grootste deel van de opvoeding en begeleiding mijn “verantwoordelijkheid”. Natuurlijk bespreken we wel alles en nemen we de beslissingen ook samen, maar de uitvoering is vooral mijn ding.
Ondanks dat hij niet altijd thuis is, hebben we een werkbare verdeling gemaakt als het om de kinderen gaat. De zorg en begeleiding van Alyssa komt vooral op mij neer. Niet omdat Daniel dat niet wil of er geen zin in heeft, maar meer omdat ze veelal alleen van mij iets aanneemt. Al moet ik zeggen dat het de laatste tijd wel beter gaat.
WE VERDELEN DE KIDS GEWOON.
Nadia en ik gaan niet altijd even lekker samen. Dat is niks nieuws.. dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Daarom probeert Daniel zoveel mogelijk de dagelijkse dingen met en voor Nadia te doen. Waar Alyssa vooral dingen van mij aanneemt, heeft Nadia een voorkeur voor papa. Dus wat dat betreft is er een “goede” verdeling. Het werkt niet altijd zo hoor.. maar we doen ons best om op deze manier een fijne basis te creëren voor de meiden.
ORTHOPEDAGOGISCH DAGCENTRUM.
Allebei de meiden gaan natuurlijk naar school (normaal gesproken dan, want tja.. Corona..). Nadia gaat naar het speciaal onderwijs en Alyssa gaat naar een een orthopedagogisch dagcentrum. Dus doordeweeks, overdag, heb ik er niet veel omkijken naar zou je denken. En dat klopt natuurlijk ook wel, maar voordat ze allebei eenmaal met de bus (schoolbus) onderweg zijn is er al een hele strakke routine afgewerkt. Want als ik ook maar even van de routine afwijk, omdat ik bijvoorbeeld een slechte nacht heb gehad, dan verloopt de ochtend niet goed. Buiten het dagcentrum om gaat Alyssa nergens heen. Klinkt heel zielig zo, maar ik bedoel dat er geen andere vorm van opvang is als dat nodig mocht zijn.
Voor Nadia hebben we dat gelukkig wel.
LOGEEROPVANG.
Sowieso gaat Nadia 1x in de week een dagje naar haar moeder en daar logeert ze 1x per 2 weken. Naast de momenten dat ze naar haar moeder gaat, gaat ze 1x per maand een weekend logeren in een logeerhuis. Het weekend dat ze daar is, is voor ons echt nodig om even bij te komen.. even op adem te komen. En voor haarzelf is het ook goed. Ze heeft het er naar haar zin en is dan even verlost van ons 😉 Helemaal op adem komen lukt natuurlijk niet, omdat Alyssa dan wel gewoon thuis is. Maar de sfeer is dan toch anders.
Dat klinkt waarschijnlijk heel onaardig, maar stel jezelf eens voor hoe het is om 2 kids met een beperking (of eigenlijk 2 kids met meerdere beperkingen) bij elkaar thuis te hebben. Ze “voeden”elkaar met hun gedrag. Zowel het positieve gedrag als het minder fijne gedrag. Als de 1 boos of gefrustreerd is, neemt de ander dat vrijwel direct over. Nu weet ik best dat het in andere gezinnen er ook zo aan toe gaat hoor, de frustraties en boze buien van onze meiden zijn waarschijnlijk net “even” wat heftiger en kunnen uren aanhouden.
SOMS HEB IK ECHT EVEN EEN BREAK NODIG.
Soms ben ik stiekem wel een beetje jaloers.. jaloers op moeders die er even lekker een dagje tussenuit gaan. Die de kinderen bij hun partner laten, of bij familie, en dan even een dagje voor hunzelf kunnen hebben. Of die samen met hun partner een weekendje weg kunnen gaan, zonder dat ze zich zorgen hoeven maken over de kinderen. Helaas heb ik die luxe niet.. nogmaals, ik weet heus echt wel dat er meer ouders zijn die dat niet zomaar kunnen doen, en dat er erge dingen zijn. Maar toch..
Nu is het echt niet zo dat ik nooit iets af kan spreken met een vriendin, maar ik ben dan wel erg beperkt omdat ik pas weg kan als Als Alyssa opgehaald is en weer op tijd terug moet zijn. En ’s avonds ergens wat gaan eten of een drankje drinken dat gaat gewoon niet. En dat zijn juist die kleine dingen waar ik soms zoveel behoefte aan heb. Waar ik weer even wat extra energie van zou krijgen. Hoe ik het dan toch volhoud? Me-time! In de breedste zin van het woord.
ME, MYSELF AND I! EN EEN BEETJE ONS..
Nu zou ik hier kunnen vertellen dat ik ’s avonds op tijd naar bed ga en de volgende ochtend uitgerust wakker word.. maar dat is dus niet zo, haha (dat is dus eigenlijk gewoon helemaal niet grappig)! Vaak begin ik mijn dag al vermoeid, vanwege de slechte en korte nachten met Alyssa, en geloof me dan ben ik blij als ik de dames zonder al te veel gedoe klaar heb om naar school te gaan. Zodra ze de deur uit zijn, neem ik goed de tijd voor een goed ontbijt met een extra koffie-shot. Daarna ga ik even snel door het huis om op te ruimen, zodat ik dat maar heb gehad.
Als Daniel vrij is probeer ik verder zo weinig mogelijk te doen, zodat er ook even ons-tijd is. Want als de meiden thuis zijn lukt dat gewoon niet zo goed. Alyssa wil dan namelijk spelen en Nadia die claimt dan echt haar vader. Dan mag ik blij zijn als ik tijdens het koken even een normaal gesprek met hem kan voeren zonder dat ze overal met haar neus bovenop zit. Maar goed, ik dwaal weer eens af.
Om de drukte met onze 2 meiden vol te houden zorg ik voor voldoende me-time! En dan bedoel ik niet zo zeer een maskertje op m’n gezicht gooien of een lange douche nemen. Nee, ik ga dan wandelen. Even rust aan mijn hoofd, even niet denken aan de was die gedaan moet worden of aan wat we die dag allemaal gaan eten. Nee, echt gewoon even de frisse lucht opsnuiven, kijken en luisteren naar alles wat de omgeving te bieden heeft.
Naast het wandelen (wat ik dus 2x per dag doe), zorg ik er ook voor dat ik tijd heb om aan mijzelf te werken. Dat klinkt misschien alsof er van alles mis is met mij, maar dat bedoel ik niet. Ik wil namelijk meer zijn vrouw van- en moeder van.. Ik wil mijzelf uit blijven dagen om nieuwe dingen te leren die eigenlijk niks met de kinderen en hun beperkingen te maken hebben. Waarom? Omdat ik anders gillend gek word. Mijn dagen staan van ’s morgens tot ’s avonds in het teken van zorgen voor- en zorgen maken om- de meiden. Ik heb het gewoon nodig om mijn eigen dingen te kunnen doen. Om mijzelf even helemaal Eva te voelen. De dingen te doen en te beoefenen om de opgeslokte energie een beetje aan te vullen. Dat kan een cursus of online training zijn, of gewoon even sporten.
OP EEN SLECHTE DAG DOE IK GEWOON NIKS!
Op slechte dagen, waarin het allemaal niet goed loopt. Van die dagen die gevuld zijn met boosheid en frustratie, doe ik gewoon zo min mogelijk. Dan kan het niet snel genoeg bedtijd zijn voor de kinderen, zodat ik dan languit op de bank kan met een boek of een leuke serie. En soms, soms gooi ik mijn eigen frustratie eruit om weer even bij zinnen te komen. Even de tranen de vrije loop laten of mijn emoties van me afschrijven.. dat lucht op.
“WAT DOE JIJ OM DE DAGELIJKSE DINGEN VOL TE HOUDEN, ALS HET ALLEMAAL EVEN NIET ZO SOEPEL LOOPT?”
Volg je mij al op social media? Je kunt mij vinden op Facebook, Instagram en Twitter
2 reacties
Pleegmoeder
Mooi om op deze manier een inkijkje te krijgen in hoe jij het volhoudt. Enorm fijn dat de meiden allebei een plek hebben overdag zodat je aan jezelf toekomt! Dat wandelen moet ik misschien om eens meer gaan doen..
missdudeblogging
Wandelen is echt een aanrader! Even een momentje om tot jezelf te komen 🙂